تأمّلی در باب توسعهیافتگی جوامع
یکی از نشانههای توسعه یافتگی جوامع مدرن، رعایت حقوق و آزادیهای مردم و شهروندان از سوی حاکمیتها و رهبران است. رعایت حقوق و آزادیها، موجب باز شدن فضای اندیشه و پیشرفت جوامع خواهد شد. متقابلاً فقدان آزادی و محدود ساختن حقوق اجتماعی دیگران، عملاً موجب رکود و خمودی میگردد. بهتدریج در دراز مدّت، روحیّهی استبدادی بر افراد متبوع چنین جوامعی حاکم شده و خود این افراد نیز در روابط فردی و اجتماعی با عینک بدبینی و سوء ظن با دیگران مواجه میشوند و در مناسبات خصوصی، آگاهانه یا ناخودآگاه، از موضع استبداد و خودکامگی با مسائل برخورد میکنند.
حضرت عبدالبها در حین سفر به آمریکا، دربارهی تأثیر آزادی بر عدالت و پیشرفت جامعه فرمود:
«به هنگام استقرار حکومت استبدادی، آراء و عقاید افراد آزاد نیست؛ راه توسعه و پیشرفت مسدود است. حال آنکه در حکومت دمکراسی، چون افکار و گفتار محدود و بسته نیست، شاهد پیشرفتهای زیادی خواهیم بود. در زمینهی امور دینی نیز چنین است. هنگامیکه آزادی اندیشه و آزادی فکر و گفتار حاکم باشد ـ یعنی شرایطی که هر انسان بتواند بنابر تفکّر و اندیشهی خویش عقاید خود را ابراز کند ـ رشد و پیشرفت اجتنابناپذیر است.»
در مطالعهی نصوص و آثار امری، به عباراتی در بیان و تشریح آزادیهای قانونی، تساوی، یا آزادیهای اخلاقی افراد در جامعهای که بر اساس تعالیم بهائی اداره شود، بر میخوریم. این موارد گاهی «آزادیها» و زمانی «حقوق» نامیده شده است.
متأسفانه بیت العدل فعلی، بر خلاف ادّعاها، هیچگاه در جهت رعایت حقوق سایر گروههای بهائی اقدامی صورت نداده است؛ بهعنوان مثال بهائیان ارتدکس مدّتها است که از بسیاری از حقوق و آزادیها در جامعهی امر محرومند. بیت العدل بدلی که با حذف «مؤسّسهی ولایت امرالله» و روگردانی از ولیّ امر، عملاً تبدیل به حاکمی مستبد شده است؛ هر گونه آزادی و حقّ حیات را از این گروه مظلوم ربوده است و آنان را از حقوق اوّلیّهای که حضرت عبدالبها، آنها را ضروری دانستند، محروم ساخته است!
راستی جرم بهائیان حقیقی چیست؟!
ایشان به جمال مبارک عشق میورزند. فرامین حضرت عبدالبها را به جان و دل میخرند، شوقی ربّانی را بهعنوان ولیّ امرالله و مبیّن آیات الله میشناسند، به کتاب آسمانی و نظم جهانآرای الهی، اعتقاد دارند؛ فقط بیت العدل بدلی، نامشروع، خودخوانده و بدون ولیّ امر را نمیتوانند قبول کنند. بهائیان حقیقی که به غلط ناقض عهد و میثاق معرفی شدهاند، از حقوق فراوانی از جمله: حقّ آزادی عقیده ، آزادی اندیشه و بیان، آزادی انتقاد، آزادی تحقیق و تحرّی حقیقت، آزادی زندگی با همسر و فرزندان، حقّ سلام و کلام با همکیشان خود، حقّ زیارت اماکن متبرکه، حقّ برخورداری از ارث، حقّ پیشرفت و توسعه و حقوق و آزادیهای فراوان دیگر، محرومند و در سختترین شرایط روحی قرار دارند.
بهائیان حقیقی ناقض عهد و میثاق نیستند و هیچکس اجازهی طرد آنها را نخواهد داشت؛ زیرا شوقی ربّانی تشخیص بیماری نقض را فقط در صلاحیّت خود دانسته و اجازهی طرد را به هیچ فرد و مؤسّسهای از جمله بیت العدل، تفویض ننمودهاند.
(بیشتر…)