مرکز میثاق، مرکز مبیّن کتاب، مصون از خطا، نصوص، ولی امر حیّ، الواح مبارکه‌ی وصایا، الواح وصایا، بیت العدل فعل

متأسفانه خیلی‌ها برداشت درستی از عظمت، جایگاه و مقام شامخ ولیّ امرالله در دیانت بهائی ندارند و در مورد شأن و منزلت آن، به اشتباه افتاده‌اند و یا عمداً سعی در نادیده گرفتن آن دارند.

بیت العدل بدلی در قسمتی از مكتوب مورخ ۲۷ می ۱۹۶۶ خود با كمال جسارت، جایگاه خود را با جایگاه ولیّ امرالله یكسان پنداشته و اظهار می‌دارد :

«حضرت شوقی افندی طیّ دوران سی و شش سال ولایت خود بدون حضور بیت العدل به انجام وظیفه پرداختند، اینک نوبت بیت العدل اعظم است تا بدون ولیّ امر فعّالیّت نماید.»

اگر بخواهیم با دیدی خوش‌بینانه به بررسی بیان فوق بپردازیم باید اذعان كنیم كه بیت العدل، چنان‌كه باید و شاید به عظمت، مزایا و اختیارات مقام ولایت امرالله، واقف نیست و سعی دارد که با توجیهات بی‌اساس، مقام ولیّ امرالله را در نزد احباء، همطراز بیت العدل و حتّی پائین‌تر از آن قلمداد نماید! درحالی كه ولیّ امر هرچند از نظر ظاهری در كالبد انسانی قرار دارد، ولی از جنبه‌ی روحانی دارای مسؤولیتی الاهی است.

در الواح وصایای مباركه حضرت عبدالبها از ولیّ امرالله به عنوان آیت الله، غصن ممتاز، حصن متین امرالله، مرجع كلّ كتاب اقدس، مبیّن آیات الله، رئیس دائمی بیت العدل یاد شده است. مؤسسه ولایت امرالله نیز به عنوان ركن اساسی نظم جهان آرای الهی شمرده شده است؛ تا بدان‌جا که از سوی شوقی ربّانی مقرّر گردید تا بنایی معظم و مجزا به نام دارالولایه در ارض اقدس تأسیس شود تا محلّ استقرار ولیّ امر الله و ولات امر آینده گردد. ضمن این‌كه تعیین حدود قانون‌گذاری و صلاحیّت اعضای بیت العدل، اخذ حقوق الله، طرد روحانی نفوس خاطی، اخراج اعضای خطاكار بیت العدل، توصیه به اصلاح مصوّبات نادرست بیت العدل، تفسیر آیات و مبهمات و رموز موجود در الواح و آثار، انتصاب ایادیان امرالله و امنای حقوق الله و … نیز از اختیارات خاصّه‌ی ولات امر شمرده شده است.

حضرت عبدالبهاء در الواح وصایای مباركه، اطاعت از ولیّ امرالله و تمكین از ایشان را بر ایادیان، اعضای بیت العدل و تمامی بهائیان لازم دانسته‌اند و به صورت صریح، به همگان دستور فرموده‌اند كه مواظب باشید كه غبار حزن و كدورتی بر خاطر نورانی ولیّ امرالله ننشیند؛ چنین تعبیراتی در هیچ كجا در مورد بیت العدل و اعضای آن بیان نشده است.