نوروز سال ۱۸۲ بدیع مبارک باد 💐
عید نوروز و آغاز سال ۱۸۲ بدیع را به همه احبای الهی تبریک می گوییم به مناسبت این ایام این وبگاه را به کلامی از حضرت عبد البهاء می آراییم:…
گذری بر تعالیم بهائی
اولین روز اردیبهشت ماه مطابق با یکی از بزرگترین اعیاد بهائیان جهان موسوم به عید رضوان است. ۱۲ روز ابتدای اردیبهشت، به ایام رضوان معروف است که در این ایام، حضرت بهاءالله، آشکارا مقام من یظهره اللهی یا رسالت خود را به مؤمنین بیان یعنی بابیان و سایر مردمان اعلام نمود. بابیان بر طبق بیانات حضرت باب، منتظر قریب الوقوع من یظهره‌الله (یعنی کسی که خداوند او را ظاهر می کند) بودند و معتقد بودند که او همان کسی است که جهان را از ظلم و بی عدالتی نجات خواهد داد و امر او در سراسر جهان مستقر خواهد شد.
حضرت بهاءالله در روز اول اردیبهشت در زمانی که از سوی دولت عثمانی، از بغداد به استانبول تبعید شده بود در اثنای خروج از بغداد در باغی موسوم به باغ رضوان به بابیان که در آن زمان شدیداً تحت تاثیر عظمت شخصیت ایشان بودند، رسالت خود و مقام خود را اظهار نمودند. حضرت بهاءالله به مرور جامعه ای را ایجاد کردند که وسعتش مرزهای ایران و عراق و کشورهای مجاور را درنوردید و به جامعه ای جهانی که اکنون در سراسر جهان پیروانی بسیار فعال و مومن دارد تبدیل گردید. ایشان تحولی عظیم در تصور و برداشت از معنای دین و هدف و مقصد آن ایجاد کرد و با تدابیری که اندیشید نظمی جدید در جامعه جهانی بهائی ایجاد نمود و مردمانی را تربیت کرد که تمام فکر و ذکرشان و اصلی ترین اعتقادشان، تلاش برای ایجاد وحدت عالم انسانی یعنی ایجاد ارتباطی انسانی و اخلاقی بین تمام مردمان جهان از هر نژاد و ملیت و مذهب و جنس است. بهاءالله در همان روز اول رضوان، صراحتاً بابیان را که تا قبل از آن همچون مسلمانان معتقد به جهاد در راه دین و مقابله با مشرکین بودند از هر گونه خشونت و جهاد و جنگ با اسلحه بر حذر داشت و جنگ و جدال و جهاد با شمشیر و اسلحه را ممنوع و مردود اعلام نمود و بر دوستی و مودت و تلاش برای وحدت و محبت بین قلوب تاکید نمود. همچنین مفهوم نجاست را در همان روز اول منسوخ نمود بدین معنا که دیگر هیچ کس حق ندارد کسی یا چیزی را اعم از حیوان یا انسان، ذاتاً نجس و ناپاک بداند (مفهوم نجاست با مفهوم کثیف بودن به معنای بهداشتی و علمی آن متفاوت است) و بنابراین این اعتقاد را که بهائیان، «اغیار» یا پیروان سایر ادیان را نجس یا مردود بدانند از میان برداشت و در کتاب اقدس صراحتاً فرمود که مومنین او باید با تمام مردمان جهان با نهایت روح و ریحان و شادی و سرور و محبت معاشرت نمایند. حضرت بهاءالله به مرور اساسی را بنا نهاد که بعدا پس از صعودشان، عبدالبهاء فرزند ارشد ایشان که مبین آیات و مرکز عهد و میثاق او بود برای بهائیان این اصول را به طور خلاصه در ۱۲ اصل بیان نمود که عبارتند از:
(بیشتر…)پیام ولیّ عزیز امرالله، جناب نصرتالله بهره‌مند، به‌مناسبت بازگشایی و افتتاحیه وب‌سایت «عهد و میثاق»
کاربران و همراهان گرامی عهد و میثاق؛
الله ابهی؛
وب‌سایت «عهد و میثاق» در ماه‌های آغازین یازدهمین سال فعالیت این مجموعه، از امروز شروع به فعالیت خواهد نمود.
وب‌سایت «عهد و میثاق» به‌عنوان «وبگاه رسمی جامعه‌ی بهائیان ارتدکس ایران» با دامنه‌ی اصلی و نشانی https://www.ahdvamisagh.com از امروز یعنی روز عهد و میثاق (به تاریخ شمسی برابر با پنجم آذر ۱۴۰۲ مصادف با ۲۶ نوامبر ۲۰۲۳ میلادی) با رونمایی از پیام رسمی بازگشایی و افتتاحیه ولیّ عزیز امرالله، جناب نصرتالله بهره‌مند، که به افتخار این وبگاه جدید مرقوم و ارسال فرموده‌اند، پذیرای شما همراهان گرامی خواهد بود.
همچنین دو دامنه‌ی فرعی دیگر Ahdvamisagh.net و Ahdvamisagh.info نیز به این منظور خریداری و برای سهولت دسترسی شما کاربران عزیز، بر روی دامنه‌ی اصلی فوروارد و تنظیم شده است.
فعالیت وبلاگ پیشین (https://ahdvamisagh.wordpress.com) که تمامی محتوای آن بر روی این وب‌سایت منتقل شده است، از امروز و با آغاز فعالیت این وب‌سایت متوقف خواهد شد و ما در وب‌سایت جدید «عهد و میثاق» منتظر حضور گرم شما کاربران و همراهان گرامی عهد و میثاق خواهیم بود.
همان‌طور که مستحضرید، دامنه‌ی Ahdvamisagh.org نیز از مدتی پیش توسط «بیت العدل جعلی» با موضوع توجیه انحرافات اعتقادی و نقض عهد و میثاق فعالیت می‌کند و البته در مسیر گمراهی و اضلال احبّا می‌کوشد؛ این موضوع، اولویت و اهمیت فعالیت و روشنگری بیشتر و بهتر وب‌سایت «عهد و میثاق» را بیش از پیش نمایان می‌سازد.
امید است این تلاش‌ها هم‌چنان به روشنگری هر چه بیشتر و ارائه‌ی تصویری آشکار و مستدل از اعتقادات بهائیان حقیقی برای تمامی احبّا و نیز جامعه‌ی بشری منجر شود.
در ادامه‌ی این توضیحات، شما گرامیان را به زیارت پیام ولیّ عزیز امرالله، جناب نصرتالله بهره‌مند، که به افتخار بازگشایی و افتتاحیه وب‌سایت «عهد و میثاق» صادر نموده‌اند دعوت می‌نماییم.
با تقدیم تحیّات ابدع ابهی
جامعه بهائیان حقیقی ایران
نسخه‌ی آماده چاپ متن پیام را با کلیک بر روی آیکون ذیل بارگذاری نمایید:
پیام ولیّ عزیز امرالله، جناب نصرتالله بهره‌مند، به‌مناسبت بازگشایی و افتتاحیه وب‌سایت «عهد و میثاق»
دوستان عزیز و ارجمند، از ابراز محبّت شما بسیار سپاس‌گزارم. آگاهی از تصمیم آن یاران برای ایجاد وبگاه جدید برای روشنگری بیشتر موجب مسرّت گشت.
با آرزوی موفقیت شما در به ثمر رساندن این نیّت خیر، شمّه‌ای از بیانات حضرت عبدالبهاء درباره‌ی «بهائی حقیقی بودن» درج می‌گردد:
(بیشتر…)عید اعظم رضوان
عید اعظم رضوان، تلألو جلال بهار روحانی و جلوه‌ی مبین جمال رحمانی، عید گل، روز اظهار امر حضرت بهاءالله، مظهر ظهور الهی، بر شما کاربران و همراهان گرامی عهد و میثاق و تمامی هم‌وطنان عزیز بهائی و هم‌کیشان ارجمند مبارک باد!
(بیشتر…)
طرد از دیدگاه دیانت بهائی
دیانت بهائی، آیین رأفت و محبّت است، دیانتی است که شعار آن وحدت عالم انسانی و معاشرت با کلّ ادیان الاهی با محبّت و دوستی است، از چنین دیانتی نمی‌توان انتظار خشونت، بدبینی و کینه داشت؛ حضرت بهاءالله در عمر پربرکت خود با همه‌ی مخالفان و حتّی دشمنان خود با رأفت و مهربانی برخورد می‌کردند، ایشان در تمام عمر حاضر نشدند تا از اهرم خشونت با معارضان استفاده نمایند؛ بزرگترین دشمن جمال مبارک، برادر ایشان صبح ازل بود که از در عداوت با آن حضرت در آمد و سنگ‌اندازی‌های بسیاری به جهت جلوگیری از پیشرفت امرالله کرد؛ لکن ایشان تا جای ممکن با او مدارا کردند و همیشه توصیه به محبت و دوستی و وحدت می‌فرمودند که: عالم به محبّت خلق شد و کل به وداد و اتّحاد مأمورند …
حضرت عبدالبهاء نیز به پیروی از پدر در تمام عمر سعی کردند تا کسی را از خود محزون و ناراحت نکنند؛ بزرگترین دشمن ایشان برادرشان محمّدعلی ـ ناقض اکبر ـ بود؛ وی داعیّه‌ی جانشینی آن حضرت را در سر داشت و عداوت را به حدّ اعلی رسانید که شرح قسمتی از آن در رساله‌ی الواح وصایای حضرت عبدالبهاء آمده است.
حضرت عبدالبهاء علی‌رغم تحمّل آزار و اذیّت‌های فراوان از سوی ناقضین و دشمنان دستور به استقامت و صبر و تحمل می‌دادند و می‌فرمودند: باید در نهایت محبّت و مهربانی با آن‌ها مقابله کنید، مظالم و آزارهای آنان را بوالهوسی اطفال ملاحظه کنید. در جایی دیگر می‌فرمودند … مبادا خاطری بیازاری و نفسی را محزون کنید و در حقّ شخصی چه یار و چه اغیار، چه دوست و چه دشمن زبان به طعنه گشایید. در حقّ کل دعا کنید و از برای کل، موهبت و غفران طلبید؛ زنهار زنهار از این که نفسی از دیگری انتقام کشد، ولو دشمن خونخوار باشد. زنهار زنهار از این که نفسی خاطری بیازارد، ولو بدخواه و بدکردار باشد. نظر به خلق ننمایید توجّه به خالق کنید؛ قوم عنود را مبینید، ربّ الجنود را ملاحظه کنید خاک را مبینید پرتو آفتاب تابناک ببینید که هر خاک سیاه را روشن و پدیدار کرده … .
بنابر این ملاحظه می‌فرمایید که شارع دیانت بهائی و اوّلین مبیّن آن حضرت مولی الوری، از انجام اعمالی که از آن بوی استبداد، خشونت و کینه می‌آمد احتراز داشتند و بشریّت را سفارش به اتّحاد و همدلی و محبت می‌کردند.
در دوران حضرت ولیّ امرالله و با استقرار نظم بدیع جهان‌آرای الاهی و تأسیس تشکیلات اداری، مخالفت‌هایی از گوشه و کنار و از سوی ناقضین امر آغاز گردید که این مخالفت‌ها می‌توانست ضربه‌ای اساسی به نهال نوپای نظم اداری دیانت بهائی وارد آورد، حضرت شوقی افندی برای اوّلین بار حسب ضرورت، طرد اداری و طرد روحانی را مطرح و آن را از اختیارات مخصوص به خود دانستند؛ ایشان در توقیع ۱۰۲ بدیع می‌فرمایند:
«راجع به نفوسی که با دشمنان امر مرتبط و به مخالفت قیام می‌نمایند و به نصایح و انذارات محفل اعتنا ننمایند، باید در وقت حاضر مراجعه به این عبد گردد و انفصال روحانی آنان با این عبد است و لاغیر»
(اخبار امری، شماره ۱۲، سال ۱۰۲)
بنا به نصّ یاد شده، طرد روحانی به حضرت شوقی ربّانی ختم گردیده است و جمله‌ی «راجع به این عبد است و لاغیر» کاملاً مشهود است که این اجازه به ایادیان امر و بیت‌العدل داده نشده و مخصوص ولیّ امرالله می‌باشد.
به این ترتیب بعد از حضرت شوقی ربّانی، هیچ مقامی اجازه‌ی طرد روحانی نفوس را نخواهد داشت؛ بنابراین حکم طرد روحانی اولاً عمومی نیست، در ثانی موقّتی است و دائمی نیست و سوم این که مختصّ به حضرت ولی امرالله است و قابل تسرّی به بیت‌العدل و ایادیان نخواهد بود.
متأسفانه بعد از صعود حضرت شوقی ربّانی ایادیان امرالله و اعضای بیت‌العدل بدلی برای حفظ جایگاه و موقعیّت خود و تسلّط بیشتر بر احبای الهی، دست به یک تسویه حساب و پاکسازی گسترده و وسیع زدند و به بهانه‌ی حفظ کیان امرالله، تعداد زیادی از احبّای متقدّم، فرهیخته، دانشمند و خدوم را از جامعه‌ی بهائی طرد کرده و نه تنها تعلیم مقدّس وحدت عالم انسانی و بیان جمال مبارک را که فرمودند:
(بیشتر…)معمّای وصیّت‌نامه
معمّای وصیّت‌نامه
حضرت بهاءالله در کتاب مستطاب اقدس آیه ۲۵۵ (بند ۱۰۹)، نوشتن وصیت‌نامه را برای عموم بهائیان واجب دانسته‌اند.
حضرت عبدالبها نیز در لوحی می‌فرمایند:
«هر نفسی مکلّف بر وصیّت است؛ بلکه فرض و واجب است و صریح نصوص الهیه است که در حالت صحّت فرد باید حکماً وصیت نماید و بر حسب میل خودش هر نوعی که بخواهد وصیت کند و آن وصیت را مختوم (مهر و امضا) نماید و بعد از وفاتش باز شود و به موجب آن عمل گردد.
(مکاتیب، ج ۳، ص ۲۷۰)
خود حضرت عبدالبها نیز قبل از صعود در الواح وصایای مبارکه نه تنها جانشین بعد از خود را به صراحت معرفی فرمودند بلکه به جانشین خود حضرت شوقی افندی نیز دستور دادند که در زمان حیاتش جانشین بعد از خود را تعیین نماید تا بعد از صعودش اختلاف حاصل نگردد. (الواح وصایا، ص ۱۳)
حضرت شوقی ربانی نیز در لوح بدیع الله آگاه آباده مورخ سوم ژانویه ۱۹۲۹ تأیید و اجرای وصیت‌نامه را برای محافل روحانی (در صورتی‌که مخالف مصالح امریّه در آن چیزی نباشد) واجب دانسته‌اند.
هر چند که طبق الواح مبارکه‌ی وصایا تعیین و معرفی جانشین، الزاماً نباید به‌وسیله‌ی وصیت‌نامه کتبی صورت پذیرد و می‌تواند به صورت تلویحی یا حتّی اشاره صورت گیرد؛ ولی این موضوع که شوقی ربّانی با توجّه به تأکید کتاب مستطاب اقدس و اصرار حضرت عبدالبها، از خود وصیت‌نامه‌ای باقی نگذاشته باشند، جای بسی تأمّل دارد و تقریباً محال به نظر می‌رسد!
(بیشتر…)
عید اعظم رضوان
عید اعظم رضوان، تلألو جلال بهار روحانی و جلوه‌ی مبین جمال رحمانی، عید گل، روز اظهار امر حضرت بهاءالله، مظهر ظهور الهی، بر شما کاربران و همراهان گرامی عهد و میثاق و تمامی هم‌وطنان عزیز بهائی و هم‌کیشان ارجمند مبارک باد!
(بیشتر…)- 1
- 2
- 3
- 4
- …
- 12
- Go to the next page