مقالات

اخیراً كانال «نگاه نو»، در مطلبی با عنوان «یک ماه دیگر تا انتخابات بیت العدل اعظم» به نقل از سایت رسمی جامعه بهائی، به فرآیند و چگونگی انتخابات اعضای بیت العدل در اردیبهشت ماه سال 1397 پرداخته و توضیحات اغراق‌آمیزی را در مورد جایگاه بیت العدل مطرح نموده است .

«نگاه نو» در این پست، بیت العدل را مؤسّسه‌ای بی‌نظیر و بی‌سابقه در تاریخ ادیان دانسته كه مظهر ظهور الهی صراحتاً آن‌را مقرّر نموده و وظایفی را به‌عهده‌اش قرار داده است .

در ابتدا باید گفت كه ادّعای «نگاه نو» دور از حقیقت بوده و با نصوص بهائی سازگاری ندارد؛ چون همان‌طور كه می‌دانید حضرت بهاءالله به‌عنوان مظهر ظهور الهی در كتاب مستطاب اقدس و الواح دیگر هیچ اشاره‌ای به بیت ‌العدل عمومی و جهانی با ساختار و ساز و كار فعلی نداشته‌اند و منظور ایشان از بیت العدل، تشكیل مجامعی به‌عنوان خانه‌های عدل و انصاف در هر محلّه و شهر بوده است. مفهوم بیت العدل جهانی با شرایط خاص، اوّل بار توسط حضرت عبدالبهاء مطرح گردید؛ بنابراین انتصاب آن به مظهر ظهور، دور از واقعیت است.

مضافاً این‌که، بیت العدل فعلی، نه تنها مورد تأیید جمال قدم نیست؛ بلكه از نظر حضرت عبدالبهاء نیز فاقد وجهه‌ی قانونی و مردود است؛ بیت العدلی را كه حضرت عبدالبهاء در الواح وصایای مباركه معرفی نموده است، زمین تا آسمان با بیت العدل بدلی فعلی تفاوت دارد. بر طبق آموزه‌های بهائی آن بیت العدلی مورد تأیید است كه زیر نظر مستقیم ولیّ امرالله تشكیل شود و با ریاست ایشان اداره گردد.

(بیشتر…)

اخیراً کانال تلگرام «نگاه نو» وابسته به بیت العدل بدلی با درج مطلبی تحت عنوان «بهائیان، دراویش و سلطنت‌طلب‌ها» ضمن ردّ ارتباط جامعه‌ی بهائیان ایران، با ناآرامی‌های اخیر تهران، ادّعا می‌نماید که بهائیان بیت العدلی، طرفدار تکثّرگرایی همراه با عدالت و برابری و احترام به حقوق تمامی اقلیّت‌های دینی، قومی و مذهبی هستند!

در قسمتی از این پست چنین می‌خوانیم:

(بیشتر…)

جناب ا ش عزیز، شما در قسمتی از نامه‌ی خود از بیت العدل بدلی پرسیده‌ای كه چرا بعد از صعود شوقی ربّانی، تأسیس محكمه‌ی رسمی بهائی كه یكی از اهداف نقشه‌ی ده ساله‌ی بهائی و مقدمه‌ی تشكیل بیت العدل بود، متوقّف شد و این هدف تا كنون به مرحله‌ی اجرا در نیامده است؟

تا آن‌جا كه اطّلاع داریم، بیت العدل در پاسخ شما، تغییر شرایط زمان و پیش‌بینی خود شوقی ربّانی را دلیل بر عدم اجرای این مهم اعلام نموده است؛ نمی‌دانیم این پاسخ برای شما قانع كننده بوده است یا خیر؟

اجازه می‌خواهیم ما نیز در چند جمله، پاسخ كوتاهی به پرسش شما داشته باشیم:

تأسیس محكمه‌ی رسمی بهائی در ارض اقدس عملی نگردید؛ زیرا بعد از صعود ناگهانی و مشكوک آن حضرت، تعدادی از ایادیان امر كه فقط عنوان دستیاری شوقی ربّانی را داشتند، زمام امور را به‌دست گرفته و همه‌ی اختیارات اختصاصی شوقی ربّانی را به نفع خود، مصادره كردند. آن‌ها نه تنها باب استمرار مؤسّسه ولایت امر را كه ركنی از اركان دیانت بهائی و وصیّت حضرت عبدالبهاء بود، مسدود اعلام كردند؛ بلكه هر نشانی از ولیّ امر ثانی، جناب میسن ریمی رئیس شورای بین المللی بهائی و رئیس بیت العدل جنینی یافت می‌شد، محو نمودند. متأسفانه بیت العدل خودخوانده نیز، بعد از ایادیان، این رویه‌ی ناپسند را ادامه داد!

از جمله به چند نمونه‌ی ذیل از این نوع رفتار اشاره می‌کنیم:

۱- ساخت مشرق الاذكار در كوه كرمل كه جزو اهداف نقشه‌ی ده ساله‌ی جهاد كبیر بهائی بود و نقشه‌ی كامل آن توسط جناب میسن ریمی ترسیم گردیده و به تأیید حضرت عبدالبهاء و شوقی ربّانی رسیده بود و قرار بود از محلّ وصول تبرّعات و اعانات احبّا در اسرع وقت ساخته شود؛ به‌طور كامل از برنامه‌ی ایادیان و متعاقب آن بیت العدل حذف گردید.

۲- ایجاد بنای دارالولایه كه جزو هدف سیزدهم نقشه‌ی ده ساله‌ی جهاد كبیر بود و قرار بود در دامنه‌ی كوه كرمل ساخته شود، به بهانه‌ی انقطاع سلسله‌ی ولایت امر به‌كلّی از برنامه‌ها حذف گردید.

توضیح: همان‌طور که می‌دانید یکی از اهداف مهمّ نقشه‌ی ده ساله تشکیل یک محکمه‌ی رسمی بهائی (دادگاه) در ارض اقدس بود. شوقی ربّانی تأسیس این دادگاه را مقدمه‌ی تشکیل بیت العدل دانسته و بر لزوم تشکیل آن تأکید فرمودند.

(توقیعات مبارکه به احبّای شرق، صفحه ۴۸۷) و (مجله‌ی بهائی ورد، سال ۱۹۵۰-۱۹۵۴، صفحه ۲۵۶)

متأسفانه این هدف مهمّ نقشه‌ی ده ساله‌ی بهائی، به مرحله‌ی اجرا در نیامد و بیت‌العدل بدون طیّ مراحل مقدماتی پیش‌بینی شده از سوی شوقی افندی، کار خود را شروع کرد.

جناب ا ش از احبّای نکته سنج، در نامه‌ای علّت این موضوع را از بیت العدل بدلی سوأل نمود.

در قسمتی از متن نامه‌ی ایشان به بیت العدل بدلی آمده است:

«یکی از مراحل تشکیل بیت العدل، تشکیل محکمه‌ی رسمی بهائی می‌باشد. در آثار حضرت ولیّ امرالله بر این مسأله تأکید بسیار شده است؛ نمونه‌هایی ذکر می‌گردد:

(ترجمه  متن): … اقدامات آتی در مسیر تکامل این اوّلین مؤسّسه‌ی بین‌المللی جنینی، که در مرحله‌ی توسعه‌ی بعدی خود به دادگاه رسمی بهائی تبدیل خواهد شد.
(شوقی، تلگرام ۹ ژانویه ۱۹۵۱).

هم‌چنین:

(ترجمه متن): پروسه‌ی آشکارسازی توسعه‌ی فرایند نظم اداری، با تشکیل شورای بین المللی بهائی تسریع یافته و هدف و مقصود از آن کمک به برپایی مقبره باب، تقویت و استحکام‌بخشی اتّحاد میان مرکز اداری جهانی و حکومت تازه تأسیس اسرائیل و هموار کردن راه برای تشکیل دادگاه بهائی می‌باشد که این مقدمه‌ای ضروری و اساسی برای ایجاد بیت العدل جهانی می‌باشد.
(شوقی، تلگرام ۲۵ آوریل ۱۹۵۱).

تعالیم حضرت بهاءالله و پیام حضرت مولی‌ الورا، هماره وحدت عالم انسانی، دوری از تفرقه، تعصب و برخوردهای غیر انسانی بوده و خود ایشان هم این سلوک را در حیات خویش داشتند و به آن عمل می‌کردند. هیکل مبارک بارها جملاتی درباره در آغوش گرفتن دشمنان و برخورد مهربانانه با اعداء بیان فرموده‌اند، قوله احلی: «همه بار یک دارید و برگ یک شاخسار»، «گرگ‌های خونخوار را چون آهوی ختن بدانید …» و …

به همین جهت مراسم دویستمین سالگرد تولد حضرت بهاءالله شاید بهانه‌ای باشد برای تذکّر به تعالیم جمال مبارک و تذکّری باشد تا این پیام هرچه بیشتر در بین بشریّت گسترش یابد و صلح عمومی در جهان فراگیر شود.

این روزها که جشن‌های دویستمین سالگرد ولادت حضرت بهاءالله در جریان است و اکثر احبّا هم بسیار به آن اهمیت می‌دهند، توقع این است که آموزه‌های جمال مبارک بیشتر از همیشه به عمل درآمده و نمایش داده شود، تا بتوان از این فرصت برای ابلاغ کلمه و روشن کردن افراد کم اطّلاع استفاده کرد. متأسفانه در اين ایام اعمالی از رهبری جامعه‌ی امر مشاهده می‌گردد كه نه تنها مخالف نصوص و تعالیم حضرت بهاءالله است، بلكه از نظر عقلی نيز قابل قبول نمی‌باشد.

داستان از این قرار است که چندی پیش کانالی در تلگرام به نام «میلاد حضرت بهاءالله» ایجاد شد که در آن سندی تحت عنوان «مجموعه‌ای به‌عنوان دستیاران ناظمین و همکاران جشن‌های دویستمین سالگرد میلاد حضرت بهاءالله» انتشار یافت و به معرفی فعالیّت‌های احبّا در سراسر جهان به‌مناسبت دویستمین سالگرد ولادت حضرت بهاءالله می‌پرداخت؛ تصاویر و شرح فعالیت‌هایی را در این زمینه منتشر می‌کرد و بسیاری از احبّای الهی را هم به خاطر این حجم از تبلیغ خوشحال کرده بود.

چند روز پیش در مورد این کانال، پیامی از بیت العدل بدلی تحت عنوان «پاسخ به سوأل یکی از احبّا» پخش شد. بیت العدل اعلام کرده بود که این فرد بهائی نیست و اختیار اظهارنظر و دخالت در امور امری و برگزاری بزرگداشت میلاد جمال مبارک را ندارد. اظهاراتش را باید نادیده انگاشت. نیّت واقعی از تأسیس این کانال معلوم نیست و نباید به توصیه‌های آن عمل کرد.

پرسشی که این‌جا پیش می‌آید این است که مگر هر کسی که بر اساس باور قلبی خویش و شوق به حضرت بهاءالله، برای مراسم میلادشان کاری می‌کند باید از بیت العدل مجوز بگیرد؟! مگر دین یک امر قلبی نیست؟! مگر دین برای الفت نیامده است؟! مگر حضرت عبدالبهاء نفرمودند که دینی که سبب اختلاف شود، بی‌دینی بهتر است؟! حتّی اگر ادمین این کانال نیز بهائی نباشد، آیا نباید او را تشویق کرد؟! آیا این کار باعث بریده‌شدن محبّین از جامعه‌ی امر نیست؟! آیا این کار بیت العدل در راستای تعلیمات دیانت بهائی است؟! آیا این کار نوعی دیکتاتوری نیست؟! مگر شوقی ربّانی نفرمودند که نظم بدیع از انظمه سقیمه سابقه ممتاز خواهد بود؟!

عجبا که این حرکت از اقدامات برخی دیکتاتورهای مشهور تاریخ هم بدتر است؛ یعنی به‌راستی اگر بخواهیم دیکتاتوری را پیاده کنیم، غیر از این روش، طریق دیگری هم هست؟! این که محبّین از همه‌جا بریده و به تعالیم جمال مبارک چنگ زده را این‌گونه از خود برانیم و اجازه‌ی اظهارنظر هم ندهیم!

(بیشتر…)

پس از انتشار مقاله‌ی «تغییر عقیده‌ی روحیه ماکسول»، جناب علی ثابتی، یادداشتی در مورد این مقاله، ذیل آن و در بخش نظرات مقاله ارسال کردند. عهد و میثاق، ضمن تشکّر صمیمانه از این یار عزیز و بزرگوار، از آن‌جا که یادداشت ایشان حاوی نکات بسیار ارزشمندی است، به‌عنوان بخش دوم مقاله‌ی اخیر و برای بهره‌مندی هر چه بیشتر همراهان گرامی، آن را منتشر می‌نماید.

در مورد مقاله «تغییر عقیده‌ی روحیه ماکسول» باید متذکّر شد که گناه روحیه خانم در گمراهی و شکستن عهد و میثاق کمتر از ایادیان نمی‌باشد؛ بلکه اگر به پیام‌ها و کتب نوشته شده توسط روحیه خانم نگاهی داشته باشیم، می‌بینیم که عامل اصلی بی‌توجّهی بهائیان به اوّلین شورای بین‌المللی بهائی و هم‌چنین به دومین ولیّ امر بهائی، جناب میسن ریمی، روحیه خانم می‌باشد. قسمتی از نوشته‌ی ولیّ امرالله، جناب نصرت‌الله بهره‌مند را در این مورد برایتان درج می‌کنم:

در سال ۱۹۵۷ که حضرت شوقی افندی به ملکوت ابها صعود نمود، جسد عنصریش به عنوان اوّلین ولیّ امر الله به‌خاک سپرده شد در آن زمان، سوأل رایج این بود که ولیّ امر بعدی کیست؟ نه این‌که آیا اوّلین ولیّ امرالله جانشین خود را تعیین کرده است؟ زیرا مؤمنین ثابت قدم، هرگز کوچک‌ترین شک و شبهه‌ای به‌خود راه نمی‌دادند که شوقی افندی در اجرا و اعمال مهم‌ترین وظیفه‌ای که به‌موجب الواح مبارک وصایا به‌عهده داشت قصور ورزیده باشد؛ امّا مشخّص است که روحیه خانم کوشید تا توجّه بهائیان را از شورای بین‌المللی بهائی (بیت عدل اعظم در حالت جنینی) منحرف و به ایادی امر جلب نماید. او در همان تلگرام که صعود اوّلین ولیّ امرالله را مخابره نمود به بهائیان تکایف نمود «به مؤسّسه ایادی» متشبّث شوند و در تلگرام بعدیش تصمیم خود را برای تغیر مسیر امراعلام نمود:

«… از مؤمنین بخواهید که با ثبوت و استقامت بر ایمان به مؤسسه ایادی که اخیراً تقویت آن به‌وسیله‌ی ولیّ عزیز امرالله مورد تأکید قرار گرفته است تمسّک جویند…»

(روحیه خانم،The Passing of Shoghi Effendi, p. 12)

«… هر خبری که منتشر می‌شود باید حاکی از آن باشد که ایادی امرالله به‌زودی در حیفا مجتمع و درباره‌ی ترتیبات و برنامه‌های آینده تصمیمات خود را اعلام خواهند نمود…»

(روحیه خانم، The Passing of Shoghi Effendi, p. 13)

و به این ترتیب در زمانی که هنوز پیکر اوّلین ولیّ امرالله دفن نشده بود، بذر نقض عهد و میثاق پاشیده شد!

حضرت عبد البهاء می‌فرمایند:

«تا از تعاليم الهيّه تجاوز نشود، انشقاق حاصل نگردد»

(مكاتيب حضرت عبدالبها،جلد ٤، صفحه ۲۷)

مسلماً دوستان عزیز آگاهی دارند که ایادی، فاقد هرگونه اختیارات و مسؤولیّت‌های اداری می‌باشند، به‌موجب الواح وصایای حضرت عبدالبهاء، وظیفه‌ی ایادی امرالله در دیانت بهائی به‌شرح زیر تعیین شده است:

ایمان، گوهر گران‌بهایی است که تنها گوهرشناس قدر آن را می‌داند و بس!

چه‌بسا کسان که چندی در سلک مؤمنان درآمدند، امّا به سبب ضعف شخصیت و تذبذب قلب، با اندک وسوسه دنیایی عنان از کف بدادند و این دُرّ گران‌بها را به سنگریزه‌ای بی‌ارزش از جنس ثروت یا شهرت و قدرت دنیوی به رایگان باختند.

به‌عنوان نمونه‌ای بارز از این دست افراد، می‌توان از روحیه ماکسول نام برد. وی که در زمان حیات عنصری حضرت ولیّ امرالله، در جایگاه فردی مؤمن، پذیرش با شناخت و از صمیم قلب نسبت به مقام و موقعیت ولایت امر را ضروری و واجب می‌شمرد و توأم و قرین‌بودن ولایت امر را با بیت العدل، ضامن و کافل آیین الهی می‌دانست، بعد از گذشت کوتاه زمانی با صعود جانسوز شوقی ربّانی، تمام آن گفته‌ها را به فراموشی سپرد و با بی‌وفایی به مقام ولایت امرالله، پیروی ایادیان ناقض امر را بر اطاعت از دومین ولیّ امر ترجیح داد!

برای نمونه، نظر شما را به بخشی از مقاله روحیه ماكسول در اخبار امری آمریكا، شماره ۲۲۰، به نقل ترجمه از اخبار امری، شماره ۶ شهریور ماه ۱۳۲۸ شمسی، صفحه ۶، جلب می‌کنیم:

متأسفانه خیلی‌ها برداشت درستی از عظمت، جایگاه و مقام شامخ ولیّ امرالله در دیانت بهائی ندارند و در مورد شأن و منزلت آن، به اشتباه افتاده‌اند و یا عمداً سعی در نادیده گرفتن آن دارند.

بیت العدل بدلی در قسمتی از مكتوب مورخ ۲۷ می ۱۹۶۶ خود با كمال جسارت، جایگاه خود را با جایگاه ولیّ امرالله یكسان پنداشته و اظهار می‌دارد :

«حضرت شوقی افندی طیّ دوران سی و شش سال ولایت خود بدون حضور بیت العدل به انجام وظیفه پرداختند، اینک نوبت بیت العدل اعظم است تا بدون ولیّ امر فعّالیّت نماید.»

اگر بخواهیم با دیدی خوش‌بینانه به بررسی بیان فوق بپردازیم باید اذعان كنیم كه بیت العدل، چنان‌كه باید و شاید به عظمت، مزایا و اختیارات مقام ولایت امرالله، واقف نیست و سعی دارد که با توجیهات بی‌اساس، مقام ولیّ امرالله را در نزد احباء، همطراز بیت العدل و حتّی پائین‌تر از آن قلمداد نماید! درحالی كه ولیّ امر هرچند از نظر ظاهری در كالبد انسانی قرار دارد، ولی از جنبه‌ی روحانی دارای مسؤولیتی الاهی است.

در الواح وصایای مباركه حضرت عبدالبها از ولیّ امرالله به عنوان آیت الله، غصن ممتاز، حصن متین امرالله، مرجع كلّ كتاب اقدس، مبیّن آیات الله، رئیس دائمی بیت العدل یاد شده است. مؤسسه ولایت امرالله نیز به عنوان ركن اساسی نظم جهان آرای الهی شمرده شده است؛ تا بدان‌جا که از سوی شوقی ربّانی مقرّر گردید تا بنایی معظم و مجزا به نام دارالولایه در ارض اقدس تأسیس شود تا محلّ استقرار ولیّ امر الله و ولات امر آینده گردد. ضمن این‌كه تعیین حدود قانون‌گذاری و صلاحیّت اعضای بیت العدل، اخذ حقوق الله، طرد روحانی نفوس خاطی، اخراج اعضای خطاكار بیت العدل، توصیه به اصلاح مصوّبات نادرست بیت العدل، تفسیر آیات و مبهمات و رموز موجود در الواح و آثار، انتصاب ایادیان امرالله و امنای حقوق الله و … نیز از اختیارات خاصّه‌ی ولات امر شمرده شده است.

حضرت عبدالبهاء در الواح وصایای مباركه، اطاعت از ولیّ امرالله و تمكین از ایشان را بر ایادیان، اعضای بیت العدل و تمامی بهائیان لازم دانسته‌اند و به صورت صریح، به همگان دستور فرموده‌اند كه مواظب باشید كه غبار حزن و كدورتی بر خاطر نورانی ولیّ امرالله ننشیند؛ چنین تعبیراتی در هیچ كجا در مورد بیت العدل و اعضای آن بیان نشده است.

مقدمه:

وبگاه عهد و میثاق در مقالات پیشین، به بررسی سه پرسش اساسی پیش روی بیت العدل و نقد پاسخ‌های آن پرداخت.
در این قسمت نیز به یكی دیگر از پرسش‌ها و توضیحاتی پیرامون آن می‌پردازیم؛ امید است این پرسش و پاسخ و توضیحات عنوان شده سودمند واقع شود.

پرسش چهارم:

آقای علی نخجوانی عضو اسبق بیت العدل در توجیه این مطلب كه چرا شوقی ربانی علی‌رغم دستور حضرت عبدالبهاء مبنی بر تنظیم وصیت‌نامه و معرفی جانشین، اقدامی نفرمودند؛ چنین پاسخ می‌دهد:

«این‌كه هیكل مبارک حضرت ولیّ امرالله وصیت‌نامه به جای نگذاردند نمی‌تواند به‌عنوان عدم اطاعت حكم حضرت بهاءالله شناخته شود؛ بلكه آیا نباید اعتراف كرد در سكوت ایشان حكمتی است و آن خود علامتی است از مصونیّت ایشان از خطا؟ …. این بیان به وضوح می‌رساند كه عدم تنظیم وصیّت‌نامه به‌صورت معمول اقدامی عمدی از جانب حضرت ولیّ امرالله بوده است »^[1].

 جناب نخجوانی یک‌بار دیگر نیز در سال ۲۰۱۳ در كنفرانس آكوتا ادّعا كرد:

«شوقی ربّانی می‌دانست كه صعود واقع می‌شود؛ صعود برای ما غیرمنتظره بود؛ برای روحیّه خانم مظلوم غیرمنتظره بود؛ برای ولیّ امر غیرمنتظره نبود… ولیّ امر می‌دانست كه در زمان تشكیل بیت العدل زنده نخواهد بود». نخجوانی سپس به پیام نوروز ۱۱۱ بدیع شوقی ربّانی اشاره كرد و با صدای بلند گفت: «ما این پیام را زیارت می‌كردیم ولی نمی‌فهمیدیم؛ می‌خواستند به ما بفرمایند بابا من رفتنی هستم، در زمان تشكیل بیت العدل من نخواهم بود؛ شاید برای همین بود كه وصیّت‌نامه ندارند… »^[2]

پاسخ عهد و میثاق:

این ادّعا كه شوقی ربّانی عمداً برای خود جانشین تعیین ننموده و به‌دست خود سلسله‌ی ولایت امر را به تعطیلی كشانده است، ادّعایی جدید، حیرت‌انگیز، دروغ و خلاف واقع است و نوعی توهین و تهمت به هیاكل مقدّسه‌ تلقّی می‌گردد. اقدامی كه بیت العدل بدلی و اعضای آن برای تثبیت جایگاه خود، از انجام آن اِبایی ندارند!

در ادامه سعی خواهد شد تا غلط بودن این ادّعا با ملاحظه برخی از بیانات مختلف شوقی ربّانی به اثبات برسد:

1. شوقی ربّانی در كتاب «دور بهائی» به صراحت فرمودند: «هرگاه ولایت امر از نظم بدیع حضرت بهاءالله منتزع شود، اساس این نظم متزلزل و الی الابد محروم از اصل توارثی می‌گردد… بدون این مؤسّسه وحدت امرالله به خطر افتد و بنیانش متزلزل گردد و از منزلتش بكاهد و از واسطه فیضی كه بر عواقب امور در طی دهور احاطه دارد بالمرّه بی‌نصیب ماند.»^[3]

اگر شوقی ربّانی می‌دانست كه پس از صعودش مؤسّسه‌ی ولایت امرالله تعطیل خواهد شد، چگونه ممکن است بنیان دیانت بهائی را بر روی پایه‌ای سست و ناپایدار بنیان نهد؟!

گزارش نطق علی نخجوانی در مجمع عرفان آکوتو

(خلاصه مطالب ارائه شده)

همان‌طور که می‌دانید بزرگ‌ترین چالشی که بیت العدل حاضر از زمان تأسیس تا کنون با آن مواجه است، عدم مشروعیت در رهبری جامعه جهانی بهایی و حتی صدور احکام غیر منصوص (که وظیفه اصلی و قانونی بیت العدل حقیقی است.) می‌باشد. این عدم مشروعیت به‌واسطه بیانات صریح حضرت عبدالبها در الواح مبارکه وصایا و در ادامه، نصوص متعدد صادر شده از قلم شوقی ربانی است. طبق این نصوص سلسله ولایت امر پس از صعود حضرت شوقی ادامه خواهد داشت و ولی امرالله علاوه بر مقام رهبری جامعه بهایی، رئیس بیت العدل و عضو اعظم ممتاز غیرقابل عزل و تغییر این مجمع است. اهمیت حضور ولی امر­الله در جلسات بیت العدل به حدی است که اگر نتواند در جلسه‌ای حاضر شود؛ باید نماینده­ای را به نیابت برای حضور در جلسه معرفی کند.

تعدادی از نفوس مؤمن، آگاه و مأنوس با این دست از نصوص، در بدو تأسیس بیت العدل حاضر، عدم پیروی ایادی حضرت شوقی ربانی از میسن ریمی به‌عنوان ولی امر ثانی جامعه بهایی و تشکیل مجمع نُه‌نفره‌ای به‌عنوان بدل بیت العدل جهانی مورد نظر طلعات مقدسه امر بهایی و در نتیجه حذف سلسله ولات امرالله را انحراف دیانت الهی دانسته و اعتراض خود را به این اقدامات اعلام کردند. متأسفانه با توجه به عدم آگاهی اکثریت افراد جامعه و همچنین جایگاه ایادی در زمان حیات شوقی افندی، بیت العدل بدلی با حمایت ایادی، اختیارات ولی امرالله را تصاحب کرده و معترضین را به‌وسیله ترد روحانی از جامعه حذف نمود. نتیجه این اقدامات به حدی بود که محفل ملی برخی از کشورها از جمله محفل ملی فرانسه منحل و انتخابات مجدد برگزار گردید.

جناب علی نخجوانی عضو سابق بیت العدل بدلی، به قصد پوشاندن حقیقت و به‌زعم خود به جهت واکسینه کردن بهائیان ایران و جلوگیری از تحرّی حقیقت ایشان در خصوص خلاء وجود ولی امرالله در رأس اداره جامعه جهانی بهایی، با ایراد نطقی در مجمع عرفان آکوتو (در ایتالیا) به دفاع از هویت بیت العدل بدلی و القای توقف تسلسل سلسله‌ی ولات امر پرداخته و توجیهاتی چند در این خصوص آورده است.

(بیشتر…)