آموزه‌ی اطاعت از حکومت از جمله آموزه‌های بنیادین مذکور در الواح و آثار طلعات مقدّسه است. حضرت عبدالبهاء در لوح عزیزالله خان ورقا می‌فرمایند، قوله الاحلی:
«باری به نص قاطع جمال مبارک روحی لاحبائه الفداء ابداً بدون اذن و اجازه‌ی حکومت جزئی و کلّی نباید حرکتی کرد؛ و هرکس بدون اذن حکومت ادنی حرکتی نماید، مخالفت با امر مبارک کرده است و هیچ عذری از او مقبول نیست. این امر الهی است، ملعبه صبیان نیست که نفسی چنین مستحسن شمرده و به میزان عقل خود بسنجد و نافع داند. عقول به‌منزله تراب است و اوامر الهیه، نصوص رب الارباب. تراب چگونه مقابلی با فیوضات آسمانی نماید.»
این بیان حضرت عبدالبهاء روشی روشن و راهنمایی رهگشا برای بهائیان حقیقی است. بر این اساس، بهاییان ارتدکس در ظلّ ولایت امرالله همواره آموزه‌ی عدم مداخله در سیاست و اطاعت از حکومت را مدّنظر قرار داده و از آن اطاعت می‌کنند.
گاهی بعضی از احبّای کم‌اطلاع عنوان می‌نمایند که عباراتی که در نصوص امری در مورد لزوم اطاعت از حکومت آمده است، مربوط به حکومت‌های صالحه بوده و در مورد حكومت‌های ظالم صدق نمی‌کند. آشکار است که این سخنان توجیهی است که این قبیل افراد برای معاندت سیاسی و اقدامات ستیزه‌جویانه‌ی خود در مقابله با حکومت به كار می‌برند. در اکثر نصوص الاهی، به مطلق حكومت اشاره شده و ذكری از عادل یا ظالم بودن آن‌ها نشده است.
از سوی دیگر باید دقّت داشت که هیکل مبارک، این عبارات را زمانی بیان فرموده‌اند که خود ایشان در فشارهای بسیار شدید حکومت‌های ظالم گرفتار بوده‌اند؛ امّا با این حال، هیچ‌گاه در جهت مخالفت با حکومت قدمی برنداشتند و اقدامی ننمودند.
دستور حضرت عبدالبهاء به تبعیت از حکومت و عدم دخالت در سیاست، ناشی از دوراندیشی و درایت ایشان است كه وضعیّت امروز جامعه‌ی بهائی را می‌دیدند. این تیزبینی حضرت عبدالبهاء موجب شد که جامعه بهائی در طول زمان، از خطرات جدّی مصون بماند. اگر به این توصیه‌ی گران‌بهای ایشان توجّه می‌گردید، شاید امروز شاهد این همه تضییقات موجود نبودیم.
متأسفانه بیت العدل بدلی همواره به‌جای رعایت حکمت و تلاش برای رفع سوءتفاهم، به ارتباط با احزاب و افراد سیاسی مخالف حکومت پرداخته است. این عمل به‌نوبه خود، ایجاد کدورت برای حکومت کرده است. این کدورت‌ها به‌تدریج به دور شدن فاصله‌ی میان حکومت و جامعه‌ی بهائی و تشدید تضییقات منجر شده است.
بهاییان ارتدکس، اگرچه خود طعم سخت این تضییقات را چشیده‌اند؛ ولی به دلیل پایبندی به نصوص الاهی، هیچ‌گاه در جهت مخالفت با حکومت کلمه‌ای نگفته و ادنی حرکتی انجام نداده‌اند و تمام این رنج‌ها را در راه بندگی جمال قدم به جان و دل خریده و صداقت خود را به اثبات رسانده‌اند؛ چرا که حضرت عبدالبهاء و شوقی ربّانی، تضییقات و مظالم وارده را مقدمه‌ای برای پیروزی امر مبارک می‌دانستند و آن را مصداق «البلاء عنایتی» می‌شمردند.
به‌راستی اگر بیت العدل حقیقی تحت اشراف ولیّ امرالله تشكیل شده بود، جامعه‌ی بهاییان ایران گرفتار این‌همه تضییقات می‌گردید؟!
فرید