شرحی از کتاب روحی ۸؛ بخش ششم
شرحی از کتاب روحی ۸؛ بخش ششم
نویسندگان روحی در صفحه 67 بخش بیست و چهارم نوشته اند:
“ﻣﺎ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﺑﺨﺶ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﻴﺴﺖ ﻭ ﻧﻪ ﺳﺎﻟه ﻗﻴﺎﺩﺕ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ ﻣﺮﻭﺭ ﮐﺮﺩﻳﻢ، ﻧﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﻣﻌﻠﻮﻣﺎﺕ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺍﻣﺮ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺩﻫﻴﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺩﺭﮎ ﻋﻤﻴﻖ تری از قوه ﻣﻴﺜﺎﻕ و اهمیت آن نصیبمان شود.”
نویسندگان کتاب روحی به پیروی از بیت بدلی دائماً از عهد و میثاق یاد میکنند بدون آنکه معنی، هدف، منظورو مقصود را بدانند .
در صفحه 71 نیز نوشته اند:
“همانطور که قبلاً در این بخش ذکر شد، الواح مبارکه وصایای حضرت عبدالبهاء مطمئناً در طول زندگی، مورد تفکر و تامل شما قرار خواهد گرفت. آن را به دفعات مطالعه خواهید کرد و هر دفعه بصیرت بیشتری در مضامین عمیق آن برای پیشرفت امر الهی پیدا خواهید کرد. ما در اینجا الواح وصایا را بطور کامل مطالعه نخواهیم کرد، گرچه قسمتهای زیادی از آن را عیناً نقل خواهیم نمود. درحین مطالعه بیانات منتخبه باید به خاطر داشته باشید که منظور این بخش آنست که ما درک خود را از اثری که قوه میثاق در حیات فردی و جمعی ما می گذارد عمیق تر سازیم”
حضرت عبدالبهاء میفرمایند:
(منتخبات مکاتیب جلد چهارم صفحه ١٦٥)
” این دور مبارک” از هزار سال کمتر نخواهد بود و تا پایان دوران مبینین کتاب (اولیاء امرالله) وجود خواهند داشت.
«باری از خصائص اين دور حضرت بهاء الله که در دورهای سابق نبوده است يکی اين است که حضرت بهاءالله مجال اختلاف نگذاشت زيرا در يوم مبارکش به اثر قلم اعلی عهد و ميثاق گرفته و مرجع کلّ را بيان فرموده و مبيّن کتاب را تصريح کرده و ابواب تأويل را مسدود نموده جميع بايد شکر خدا کنند که دراين دورمبارک کلّ را راحت فرموده و مجال تردّد نگذاشته لهذا بايد اطاعت و انقياد نمود و توجّه تامّ داشت.» (منتخبات مکاتیب حضرت عبدالبهاء جلد چهارم صفحه ١٦٩)
“اين كلمات را مبادا كسی تأويل نمايد و مانند بعد از صعود هر ناقض ناكثی بهانه ای كند و علم مخالفت بر افرازد و خود رائی كند و باب اجتهاد باز نمايد. نفسي را حق رائی و اعتقاد مخصوصی نه بايد كل اقتباس از مركز امر و بيت عدل نمايند . و ما عدا هما كل مخالف في ضلال مبين . عليكم البها الابهي .”
(الواح وصاياي مباركه حضرت عبدالبها: صفحه ۲۸)
اولین ولی امرالله میفرمایند:
“اين نظم بديع از انظمه باطله سقيمه عالم ممتاز در تاريخ اديان فريد و بي مثيل و سابقه بنيادش بر دو ركن ركين استوار ركن اول و اعظم ركن ولايت الهيه كه مصدر تبين است و ركن ثاني بيت عدل اعظم الهي كه مرجع تشريع است همچنانكه در اين نظم الهي تفكيك بين احكام شارع امر و مبادی اساسيه‌اش كه مركز عهد و ميثاقش تبيين نموده ممكن نه انفصال ركنين نظم بديع نيز از يكديگرممتنع و محال”
(توقيعات مباركه (١٩٤٥-١٩٥٢) صفحه ۱۲۷) (توقيعات مباركه – خطاب به احبا شرق صفحه 301)
علی ثابتی