برای آشنایی هر چه بیشتر همراهان گرامی با جناب چارلز میسن ریمی (تاریخ زندگانی: ۱۸۷۴ تا ۱۹۷۴)، دومین ولیّ امرالله جامعه‌ی جهانی بهائی و رئیس مادام العمر شورای بین‌المللی بهائی، از امروز وبگاه عهد و میثاق در بخش آموزه‌های اساسی، اقدام به انتشار بخش‌هایی از یادداشت‌های روزانه‌ی ایشان که در حقیقت گزارش عملکرد و خدمات آن جناب به جامعه بهائی بین سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۹۶۴ است می‌کند؛ با ما همراه باشید:
چارلز میسن ریمی: ۱۵ می ۱۸۷۴ تا ۴ فوریه ۱۹۷۴
Charles Mason Remey: May 15, 1874 – February 4, 1974
گاه‌شمار تاریخی ۱۵ می ۱۸۷۴ تا ۴ فوریه ۱۹۷۴ که در بردارنده‌ی ۷۵ سال خدمت مجدّانه‌ی او به دیانت بهائی است و نقطه اوج آن، انتصاب وی توسط شوقی افندی، به‌عنوان جانشین او و دومین ولی امر دیانت بهائی می‌باشد.
چارلز میسن ریمی در ۱۵ می ۱۸۷۴ در آمریکا متولّد شد. جدّ مادری او از فرزندان جان هالند (Howland) بود که در سال ۱۶۲۰، یکی از ساکنان در مستعمره خلیج کلنی بود.
خانواده‌ی پدری‌اش، ریمی‌ها، از اولاد ژاکوب ریمی بودند که در سال ۱۶۵۴ در ایالت ویرجینیا سکونت گزید (پدرش ژرژ کولیه ریمی، ادمیرال نیروی دریایی آمریکا بود.)؛ به نقل از کتاب چارلز میسن ریمی و دیانت بهائی تالیف فرانسیس اسپاتارو.
میسن ریمی در ۱۷ ژوئیه ۱۹۳۱ در شهر پاریس با گرترود هایم کلام (Gertrude Heim Klemm) ازدواج کرد. این خانم در ۵ اوت ۱۹۳۲ در واشنگتن دی. سی. درگذشت.
یکی از کارهای معماری ریمی، بنای یادبود خانواده، والدین و نیاکان در کلیسای پوهیک گِلب، در شهر فیر فاکس کانتی ویرجینیا می‌باشد.
میسن ریمی می‌نویسد:
«نیاکان من، آمریکایی‌های مستعمره‌نشین در نیوانگلند در شمال و ویرجینیا در جنوب بودند. من با فرهنگ مسیحیّت، آن‌چنان که در کلیسای اپیکوپال تعلیم داده می‌شود بزرگ شدم. همان‌طور که می‌دانید اعضای کلیسا و پیروان مسیحیّت، گرچه به‌نام ارتدکس، ولی گاهی کاتولیک و یا در برخی آداب و رسوم ممکن است پروتستان باشند. این کلیسا هم، گرچه اسماً پروتستان بود، ولی با توجّه به کتاب‌های دعایی که آن‌جا قرائت می‌شد، متمایل به کلیسای عالی کاتولیک بود.
میراث من بیشتر برگرفته از تفسیر کاتولیکی مسیحیّت بود تا نگرش پروتستانی. با این پشتوانه کاتولیکی، منطقی‌ترین و طبیعی‌ترین چیز برای من در دنیا، پذیرش پیام بهائی بدون هرگونه بحث و سوألی بود؛ همان کاری که من در زمان شنیدن آن در سال های ۱۸۹۹-۱۹۰۰، از خانم می الیس بالز [نام ایشان بعداً خانم ساترلند ماکسول گردید؛ مادر مری ماکسول، روحیّه خانم May Ellis Bowles] کردم؛ زیرا کلیسای مقدّس کاتولیکی بازگشت مسیح را تعلیم می‌دهد ـ مسیح به عنوان تجلّی خداوند، شاهزاده صلح، می‌آید تا حکومت و سلطنت خداوند را بر زمین بگستراند، آن‌گونه که در آسمان است.»
اجداد من از نیوانگلند در شمال و ویرجینیا در جنوب حرکت کردند و به منطقه میانه‌ی غربی، جایی نزدیک رود می‌سی‌سی‌پی آمدند، جایی که من در سال ۱۸۷۴ به دنیا آمدم؛ در محلّی ۲۱۰ مایلی تا شیکاگو، که خیلی از پایتخت آمریکا دور نبود، این سرزمینی که ولی محبوب ما (شوقی افندی) آن‌را مهد سازمان و تشکیلات امر بهائی نامیده است.»
۱۸۹۸-۱۹۰۳: میسن ریمی وارد مدرسه هنرهای زیبا شد و با مدرک دیپلم معماری از دولت فرانسه فارغ‌التحصیل شد. سپتامبر ۱۸۹۸ فوب هرست ((Phobe Hearst وارد پاریس شد و قصد رفتن به عکا را داشت. همسفر او خانم بالز، پسر و دختر این خانم راندولف و مِی بودند. مِی (که بعداً نام خانوادگیش ماکسول گردید، در ۱۴ ژانویه ۱۸۷۰ در انگل وود نیوجرسی به دنیا آمده بود.) احساس کرد که هرست و همراهانش ـ که شامل لوا و ادوارد گتسینگر و ابراهیم خیرالله بودند ـ در صدد انجام یک مأموریت مذهبی بودند و تأکید کرد که او هم از آن سفر و برنامه اطّلاع دارد.
آن‌ها با او درباره دیانت بهائی صحبت کردند و او ایمان آورد و اوّلین بهائی در قارّه اروپا گردید.
مِی بالز (May Bolles) همراه آن سفر زیارتی شد و در بهار ۱۸۹۹، با عشقی آتشین نسبت به عبدالبها، به پاریس بازگشت. این مطلب را او به ادی مک کی، که دومین مؤمن در پاریس بود، گفت.
سومین فرد بهائی، چارلز میسن ریمی بود (۱۸۷۴-۱۹۷۴) فرزندی از یک خانواده دریانورد در واشنگتن دی. سی. او خود را اکنون، یک مسیحی ارتدکس حس می‌کرد.
۱۸۹۹-۱۹۰۰: چارلز میسن ریمی، که تعالیم بهائی را از مِی الیس بالز آموخت، در ۳۱/۱۲/۱۸۹۹ خود را یک بهائی اعلام کرد. چارلز بعداً به اعضای خانواده‌ی مقدّس نزدیک شد. بزرگترین پسر و جانشین بهاءالله یعنی عبدالبها، دختر بهاء الله، بهیّه خانم و نوه‌های بزرگ او، شوقی افندی و روحی افنان.