کاربران و همراهان گرامی عهد و میثاق؛
الله ابهی؛
وبسایت «عهد و میثاق» در ماههای آغازین یازدهمین سال فعالیت این مجموعه، از امروز شروع به فعالیت خواهد نمود.
وبسایت «عهد و میثاق» بهعنوان «وبگاه رسمی جامعهی بهائیان ارتدکس ایران» با دامنهی اصلی و نشانی https://www.ahdvamisagh.com از امروز یعنی روز عهد و میثاق (به تاریخ شمسی برابر با پنجم آذر ۱۴۰۲ مصادف با ۲۶ نوامبر ۲۰۲۳ میلادی) با رونمایی از پیام رسمی بازگشایی و افتتاحیه ولیّ عزیز امرالله، جناب نصرتالله بهرهمند، که به افتخار این وبگاه جدید مرقوم و ارسال فرمودهاند، پذیرای شما همراهان گرامی خواهد بود.
همچنین دو دامنهی فرعی دیگر Ahdvamisagh.net و Ahdvamisagh.info نیز به این منظور خریداری و برای سهولت دسترسی شما کاربران عزیز، بر روی دامنهی اصلی فوروارد و تنظیم شده است.
فعالیت وبلاگ پیشین (https://ahdvamisagh.wordpress.com) که تمامی محتوای آن بر روی این وبسایت منتقل شده است، از امروز و با آغاز فعالیت این وبسایت متوقف خواهد شد و ما در وبسایت جدید «عهد و میثاق» منتظر حضور گرم شما کاربران و همراهان گرامی عهد و میثاق خواهیم بود.
همانطور که مستحضرید، دامنهی Ahdvamisagh.org نیز از مدتی پیش توسط «بیت العدل جعلی» با موضوع توجیه انحرافات اعتقادی و نقض عهد و میثاق فعالیت میکند و البته در مسیر گمراهی و اضلال احبّا میکوشد؛ این موضوع، اولویت و اهمیت فعالیت و روشنگری بیشتر و بهتر وبسایت «عهد و میثاق» را بیش از پیش نمایان میسازد.
امید است این تلاشها همچنان به روشنگری هر چه بیشتر و ارائهی تصویری آشکار و مستدل از اعتقادات بهائیان حقیقی برای تمامی احبّا و نیز جامعهی بشری منجر شود.
در ادامهی این توضیحات، شما گرامیان را به زیارت پیام ولیّ عزیز امرالله، جناب نصرتالله بهرهمند، که به افتخار بازگشایی و افتتاحیه وبسایت «عهد و میثاق» صادر نمودهاند دعوت مینماییم.
با تقدیم تحیّات ابدع ابهی
جامعه بهائیان حقیقی ایران
نسخهی آماده چاپ متن پیام را با کلیک بر روی آیکون ذیل بارگذاری نمایید:
پیام ولیّ عزیز امرالله، جناب نصرتالله بهرهمند، بهمناسبت بازگشایی و افتتاحیه وبسایت «عهد و میثاق»
دوستان عزیز و ارجمند، از ابراز محبّت شما بسیار سپاسگزارم. آگاهی از تصمیم آن یاران برای ایجاد وبگاه جدید برای روشنگری بیشتر موجب مسرّت گشت.
با آرزوی موفقیت شما در به ثمر رساندن این نیّت خیر، شمّهای از بیانات حضرت عبدالبهاء دربارهی «بهائی حقیقی بودن» درج میگردد:
«بهائی باید شمع آفاق باشد و نجم ساطع از افق اشراق اگر چنین است نسبتش حقیقی است و الا نسبت مجازی است»
(مکاتیب حضرت عبدالبها، جلد ٢، صفحه ۲۸۰)
«به جمیع شؤون از خصائل و فضائل رحمانی در روش و رفتار نفوس ربّانی قیام کنند و ثابت نمایند که بهائی حقیقی هستند نه لفظ بیمعنی و بهائی این است که شب و روز بکوشند تا در مراتب وجود ترقی و صعود نمایند و نهایت آرزوی هر یک این باشد که نوعی روش و حرکت نماید که جمیع بشر از آن مستفیض و منور گردند و نقطه نظرگاهش همواره خلق و خوی حق باشد و روش و سلوکش سبب ترقیات نامتناهیه گردد بقدر قوه رحمت عالمیان شود و بقدر استعداد موهبت عالم انسان گردد چون باین مواهب موفق شود میتوان گفت که بهائی است»
(مکاتیب حضرت عبدالبها، جلد ٤، صفحه ۵۱)
«در زمان حضرت مسیح چه قدر سلاطین و ملوک و امراء و اغنیا و ملکههای آفاق و خانمهای محترم بودند، جمیع از آن روح الهی محروم گشتند ولی پطرس و اندراوس و یوحنا و مریم مجدلیه فائز گردیدند و مؤمن و موقن شدند و این تاج عزت ابدیه بر سر آنها گذاشته شد پس شکر کن خدا را که قلبت نورانی شد و روحت رحمانی گشت و در چنین روزی اقبال نمودی اما دیگران جمعی بتدریج در ظل ملکوت داخل خواهند شد ولی من بعد اما فخر در این است که در امروز نفوس اقبال کنند مثل آنکه ملاحظه مینمایی نفوسی که در زمان مسیح اقبال کردند آنان مثل ستاره درخشیدند امیدوارم که این مشعله نورانی را بدست گیرید و صفوف غافلین را شکست دهند یقین بنما که بهائی حقیقی میگردی و گلی از گلشن ملکوتی میشوی و خادم حقیقی ملکوت الله میگردی»
(مکاتیب حضرت عبدالبها، جلد ٣، صفحه ۳۹۱)
«امیدوارم که بهائی حقیقی گردید و بنهایت خلوص در سبیل الهی سلوک نمایید تا از روش و منش و کوشش شما رایحه طیبه محبت جمال ابهی روحی لاحبائه الفدا استشمام گردد»
(منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبها، جلد ٢، صفحه ۹۳)
«پروردگارا یاران غرب را به نفثات روح القدس مشام معطر فرمودی و افق غرب را بنور هدایت روشن نمودی دوران را نزدیک کردی و اغیار را یار مهربان فرمودی خفتگان را بیدار کردی و غافلان را هوشیار فرمودی ای پروردگار این دوستان بزرگوار را موید و موفق برضای خویش فرما و خیرخواه بیگانه و خویش کن بجهان ملکوت ابدی در آر و از فیض لاهوت نصیب بخش بهائی حقیقی کن و ربانی صمیمی فرما از مجاز برهان و در حقیقت مستقر فرما آیات ملکوت کن و کواکب درخشنده در افق ناسوت نما»
(منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبها، جلد ١، صفحه ۷۲)
«پروردگارا یاران غرب را به نفثات روح القدس مشام معطر فرمودی و افق غرب را بنور هدایت روشن نمودی، دوران را نزدیک کردی و اغیار را یار مهربان فرمودی، خفتگان را بیدار کردی و غافلان را هوشیار فرمودی، ای پروردگار این دوستان بزرگوار را موید و موفق برضای خویش فرما و خیرخواه بیگانه و خویش کن، بجهان ملکوت ابدی در آر و از فیض لاهوت نصیب بخش، بهائی حقیقی کن و ربانی صمیمی فرما، از مجاز برهان و در حقیقت مستقر فرما آیات ملکوت کن و کواکب درخشنده در افق ناسوت نما سبب راحت و آسایش عالم انسانی فرما و خادم صلح عمومی کن»
(مکاتیب حضرت عبدالبها، شماره ١، صفحه ۱۷۰)
«ای پروردگار این دوستان بزرگوار را موید و موفق برضای خویش فرما و خیرخواه بیگانه و خویش کن به جهان ملکوت ابدی در آر و از فیض لاهوت نصیب بخش بهائی حقیقی کن و ربانی صمیمی فرما از مجاز برهان و در حقیقت مستقر فرما آیات ملکوت کن و کواکب درخشنده در افق ناسوت نما سبب راحت و آسایش عالم انسانی فرما و خادم صلح عمومی کن کل را از باده وصایا و نصایح خویش سرمست کن و جمیع را در سبیل تعالیم خود روش و سلوک عطا بخشای»
(مکاتیب حضرت عبدالبها، جلد ٣، صفحه ۱۶۴)
«شما جمعی هستید که جز محبت بعموم مقصدی ندارید و غیر از خدمت به نوع بشر آرزویی نخواهید پس باید بجمیع قوای بکوشید و به موجب تعالیم بهاءالله عمل کنید با جمیع بشر به محبت و یگانگی معامله کنید تا این تخم پاک بروید برکت آسمانی یابد انوار ملکوت بتابد و فیوضات الهی کامل گردد قدر این فیض را بدانید بجان و دل بکوشید تا انوار و آثار بهاءالله از اعمال و رفتار و گفتارتان ظاهر شود بقسمی که کل شهادت دهند که شما بهائی حقیقی هستید اگر چنین نمائید سعادت ابدیه برای شما است و فیوضات الهیه متواتر ابر شما نازل تا هر یک شجره مبارکهای گردید و اسمار باقیه ببار آرید»
(خطابات حضرت عبدالبها، جلد ٢، صفحه ۱۰)
«از عالم محدود به عالم نامحدود در آئید قلوبتان مثل آئینه صافی و از پرتو شمس حقیقت روشن گردد چشمهاتان آیات ملکوت الهی مشاهده کند گوشهاتان ندای الهی را اصغا نماید ارواحتان به الهامات غیبی ملهم پس به موجب تعالیم بهاءالله عمل کنید تا بهائی حقیقی شوید اگر چنین شود هر یک از شما مثل مشعلی روشن گردید بلکه مانند ستاره درخشنده شوید که الی الابد روشن است تعالیم بهاءالله را بخوانید به موجب آن عمل کنید تا تاییدات الهی را پیاپی بیابید»
(خطابات حضرت عبدالبها، جلد ١، صفحه ۱۶۷)