نسخه‌ی آماده چاپ پیام را با کلیک بر روی آیکون ذیل بارگذاری نمایید:
عید زاد روز حضرت بهاءالله (شنبه ۲۲ آبان ۱۳۹۵ مطابق ۱۲ نوامبر ۲۰۱۶) را به همه‌ی بهائیان تبریک و شادباش می‌گویم.
حضرت بهاءالله در تاریخ ۱۲ نوامبر ۱۸۱۷ میلادی مطابق دوم محرم ۱۲۳۳ هجری قمری به عرصه دنیای جسمانی قدم نهادند و جهان را روشنایی بخشیدند.
شایسته است که سال آینده بهائیان در ۱۲ نوامبر ۲۰۱۷ مطابق با ۲۱ آبان ۱۳۹۶ که مصادف با دویستمین سال تولد حضرت بهاءالله است در سراسر دنیا جشنهایی درخور و مناسب چنین روز مهم و ارجمند را برگزار نمایند.
متأسفانه مؤسّسه‌ای که بناحق و به غلط خود را بیت العدل می‌نامد و هر لحظه از دیانت حقیقی بهائی بیشتر فاصله می‌گیرد، دو سال قبل به‌دلیل نادانی و عدم درک نصوص مبارکه مرتکب اشتباهی بسیار زشت و ناپسند گردید، سبب گمراهی بیشتر مقلّدان خود شد و ثابت نمود که واقعاً مشمول این بیان اولین ولیّ امرالله است:
«هر هیئتی که به نظام الهی و برحسب تعلیمات و اصول و شرایط سماویه که در صحف الهیه مشروحأ مثبوت و مسطور است کاملاً کما ینبغی و یلیق لهذا المقام الرفیع والمرکز المنیع انتخاب و تشکیل نشود آن هیئت از اعتبار اصلی و رتبه روحانی ساقط و از حق تشریع و وضع احکام و سنن و قوانین غیر منصوصه ممنوع و از اشرف اسنی و قوه مطلقه علیا محروم»
(توقیعات مباركه، ١٩٢٢-١٩٢٦: صفحه ٢۴۰)
بیت بدلی در پیام ١۰ ژوئیه ٢۰١۴ خود نوشته است:
«دو عید میلاد، یعنی یوم تولّد حضرت بهاءالله و تولّد حضرت ربّ اعلی تا به حال همیشه در شرق در روزهای اوّل و دوم ماه محرّم مطابق تقویم هجری قمری برگزار شده است. حضرت بهاءالله تصریح می‌فرمایند که “این دو یک یوم محسوب شده عندالله.” در عین حال در مکتوبی به زبان انگلیسی از طرف حضرت ولیّ امرالله ذکر شده است که “در آینده بدون تردید همۀ ایّام متبرّکه طبق تقویم شمسی رعایت خواهد شد و تمهیدات لازم برای برگزاری عمومی دو عید سعید میلاد فراهم خواهد گردید.” این مسئله که چگونه خصوصیّت قمری بودن این دو یوم مبارک در متن تقویم شمسی حفظ خواهد شد تا کنون بدون پاسخ مانده بود. این دو عید مبارک از این پس بر طبق تصمیم این جمع، در اوّلین و دومین روز هشتمین ماه قمری پس از نوروز بر اساس جداول نجومی که از پیش با در نظر گرفتن طهران به عنوان نقطۀ مبدأ تهیّه شده، برگزار خواهد گردید. در نتیجه، ایّام برگزاری دو عید میلاد سال به سال تغییر خواهد کرد…»
اولین ولیّ امرالله به‌دفعات ضمن پیام‌های خود تأکید فرمودند که لازمست اعیاد و ایّام محرمه بر اساس تقویم شمسی برگزار شود.
دلیل لزوم برگزاری جشن‌ها و جلسات مربوط به اعیاد و ایّام محرمه بر حسب تقویم شمسی تطابق دقیق آن روزها با چنین روزهایی در گذشته است که رویدادهای بسیار مهمّ تاریخی رخ داده است؛ زیرا ایّام سال در تقویم هجری قمری (اسلامی) یازده روز از سال خورشیدی کمتر است؛ لهذا قابلیت تطبیق با فصول سال و وقایع تاریخی را ندارد.
بیت بدلی که بجز نام هیچ شباهتی با بیت عدل اعظم که حضرت عبدالبهاء در الواح مبارک وصایای خود نحوه‌ی تشکیل، چگونگی و ترکیب آن را به‌دقّت و به‌صراحت تشریح و توصیف فرموده‌اند ندارد با دیدی مادّی‌گرایانه سعی دارد دو روزی را که هیچ ارتباط تاریخی با تولّد حضرت بهاءالله و حضرت باب ندارند در تقویم بهائی بگنجاند که با فرض عدم سوء نیّت این موضوع نشان‌دهنده بی‌اطّلاعی و ناآگاهی دست‌اندرکاران است. اگر حداقل الواح و نصوص را مطالعه می‌کردند شاید به مفهوم “این دو یک یوم محسوب شده عندالله” پی می‌بردند.
حضرت بهاءالله می‌فرمایند:
«در ظهور اوّلم بکلمه ثانی از اسمم بر کلّ ممکنات تجلّی فرمودم، بشأنی که احدی را مجال اعراض و اعتراض نبوده و جميع عباد را برضوان قدس بی‌زوالم دعوت فرمودم و بکوثر قدس لايزالم خواندم. مشاهده شد که چه مقدار ظلم و بغی از اصحاب ضلال ظاهر بشأنيکه لن يحصيه الّا اللّه. تا آنکه بالاخرهجسد منير مرا در هوا آويختند و برصاص غلّ و بغضاء مجروح ساختند تا آنکه روحم برفيق اعلی راجع شد و بقميص ابهی ناظر و احدی تفکّر ننمود که بچه جهت اين ضرّ را از عباد خود قبول فرمودم، چه که اگر تفکّر می‌نمودند در ظهور ثانيم باسمی از اسمايم از جمالم محتجب نمی ماندند.»
(مجموعه الواح مباركه (چاپ مصر): صفحه ۱۷۲) (آيات الهی، جلد ۱: صفحه ۲۲۱)
هم‌چنین می‌فرمایند:
«جمیع شما أشجار رضوان قدس منید که بدست مرحمت خود در أرض مبارکه غرس فرمودم و بنیسانرحمت بی‌زوال خود تربیت نمودم و از حوادث کونیّه و خطرات ملکیّه بملائکه حفظیّه حفظ فرمودم حالاز مُغْرسْ و حافظ و مربّی خود غفلت ننمائید و دون او را بر او مقدّم و مرجّح مدارید که مبادا اریاح سمومیّه عقیمیّه بر شما مرور نماید و جمیع را از اوراق بدیعه و اثمار جنیّه و افنان منیعه و أغصان لطیفهمحروم نماید * کلمات حکمتم را از لسان ظهور قبلم شنو * که بپسر مریم فرمودم که هر مالک بوستانی شجره یابسه را در بوستان باقی نگذارد و البتّه او را قطع نموده بنار افکند چه که حطب یابس در خور و لایق نار است * پس ای أشجار رضوان قدس عنایت من خود را از سموم انفس خبیثه و أریاح عقیمه که معاشرت بمشرکین و غافلین است حفظ نمائید تا اشجار وجود از جود معبود از نفحات قدسیّه و روحاتانسیّه محروم نگردد و لا زال در رضوان قدس احدیّه جدید و خرّم ماند*»
(مجموعه الواح مباركه (چاپ مصر): صفحه ۳٢۰)
حضرت عبدالبهاء تبیین و تشریح می‌فرمایند که چگونه حضرت بهاءالله و حضرت باب حقیقت واحده بودند:
«عقیده ثابته راسخه و حقیقت معتقدات واضحه صریحه این عبد و اهل ملكوت ابهی كه جمال مبارك شمس حقیقت ساطع از برج حقیقت و حضرت اعلی شمس حقیقت لامع از برج حقیقت یعنی آن نور حقیقت و مصباح احدیّت در این زجاجه رحمانیّت و این مشكوة وحدانیّت ساطع و لامع “اللّه نور السموات و الارض مثل نوره كمشكاة فیها مصباح المصباح فی زجاجة الزجاجة كأنّها كوكب درّی یوقد من شجرة مباركة زیتونة لا شرقیّة و لا غربیّة یكاد زیتها یضیئ و لو لم تمسسه نار نور علی نور” و آن نور حقیقت در وقت واحد و زمان واحد هم در این زجاجه فردانیّت ساطع و هم در این مشكاة وحدانیّت ظاهر و واضح و لامع ولی مشكاة مقتبس از زجاج چه كه نور حقیقت در زجاجه رحمانیّت ساطع و از زجاج وهّاج فائض بر مشكاة چون سراج و مقام مبشّری باین برهان محقّق می‌گردد این مشكاة شمس آفاق است و این زجاج نیّر اعظم اشراق این مشكاة مصباح عالم بالا و این زجاج كوكب ملأ اعلی اینست كه با وجود وجودشان در زمان واحد و عصر واحد و تعدّد بحسب ظاهر باز حقیقت واحده بودند و كینونت واحده جوهر توحید بودند و سازج تفرید چون در نور نگری نور واحد بود چه كه در زجاج و مشكاة هر دو ساطع و چون بهویّت نگری تعدّد مشاهده شود و زجاج و مشكاة بینی و هم‌چنین این زجاجه رحمانیّه و حقیقت شاخصه بدرجه لطیف و نورانی و شفاف و رحمانی كه با نور حقیقت بقسمی تعاكس یافته كه حقیقت واحده تحقّق نموده و صرف توحید رخ گشوده»
(مكاتیب حضرت عبدالبها، جلد ٢: صفحه ٢۵۰)
«از برای مظاهر مقدّسه دو مقام است مقام توحید و مقام تحدید در مقام توحید حقیقت واحده هستند در این مقام می‌فرماید “لا نفرق بین احد من رسله” مثلش مثل شمس است هر چند مطالع و مشارق متعدد است و لكن شمس واحد است كه مشرق و لائح از كلّ است در این مقام ذكر هر یک از انبیا ذكر كلّ است نام احمد نام جمله انبیاست و مقام دیگر مقام تحدید است و آن بحسب مراتب و شئون مظاهر مقدّسه است در این مقام می‌فرماید “تلك الرسل فضّلنا بعضهم علی بعض” مثل این مقام مثل بروج است كه آفتاب را در هر یک از آن تأثری خاصّ و درجاتی از حرارت مختلف است چنان‌كه آفتاب را در برج اسد نهایت حرارت حاصل و در برج دلو و حوت حرارت معتدل پس معلوم شد كه ذكر بعضی از انبیاء عبارت از ذكر كلّ است»
(مكاتیب حضرت عبدالبها، جلد ٢: صفحه ۷٢)
دعا می‌کنم شما نیز دعا نمایید که قبل از فرارسیدن دویستمین سالگرد تولد حضرت بهاءالله دست‌اندرکاران بیت بدلی به‌خود آیند، بیدار شوند و به‌جبران مافات بکوشند؛ زیرا فرصت زیادی ندارند.
ضمناً زمان واقعی تولّد حضرت باب بیستم اکتبر ۱۸۱۹ می‌باشد؛ لذا شایسته است که سال آینده احبّاء سالروز تولّد حضرت باب را در تاریخ بیست و هشتم مهرماه که مطابق بیستم اکتبر است جشن بگیرند و بیاد داشته باشند که حضرت بهاءالله و حضرت باب با وجود «تعدّد بحسب ظاهر باز حقیقت واحده بودند و كینونت واحده جوهر توحید بودند و سازج تفرید»
«نصرت‌الله بهره‌مند»