از دامن کوه لاله ناگه برجست
گلگون رخی و تیشه‌ی سبزی در دست
با فرق سر دریده گویی فرهاد
از خاک برون آمد و بر سنگ نشست
یاران و همراهان گرامی؛
با تقدیم گرم‌ترین تکبیر خدمت شما عزیزان، فرا رسیدن جشن گل، جشن آزادی یعنی عید اعظم رضوان را به شما مؤمنین ثابت قدم تبریک عرض می‌نماییم.
این عید که یادآور گام بلند جمال اقدس ابهی، در قریب به یکصد و شصت سال پیش می‌باشد، بیش از پیش برای ما بهاییان حقیقی آیین امر الهی، یادآور فرا رسیدن ایام سلطنت مؤمنین حقیقی پس از طی شدن ایّام رنج و محنت است. روزی که در آن، حضرت بهاالله پس از تحمل شدائد متعدده، در کمال وقار و سرور، امر الهی را اظهار نمودند و مژده گشایش به عالم بشریت دادند.
عالمی که از آن لحظه وارد دوران بلوغ شد تا گام‌های تعالی مادی و معنوی را یک به یک طی نماید. بی شک چالش‌های موجود کنونی بشر مسؤولیت ما را در جهت آگاه‌سازی جامعه‌مان دو چندان کرده است. جامعه‌ای که از بیماری ظلم و تزویر رو به احتضار می‌رود و ارزش‌های قبیله‌ای را مقدم می‌شمارد تا بیش از پیش در جهت تأمین منافع عده اندکی مقدس‌مآب سودجو گام بگذارد و افراد جامعه را از تحری حقیقت منع نماید.
حضرت عبدالبها در شرح ایام رضوان و با اشاره وضعیت جمال مبارک در آن روزگار می‌فرمایند:«سبحان الله، الَی الآن در هیچ تاریخی دیده نشده است که با وجود آن که حرکت اسم اعظم از بغداد به‌عنوان نفی و سرگون بود، ولی به درجه‌ای عزّت و اقتدار و عظمت حضرت کبریاء ظاهر و آشکار بود که والی و مشیر نامق پاشا با جمیع ارکان ولایت و امرآء لشکر، کافّةً خاضع و خاشع بودند. «و للهِ العزّة مِن قبل و من بعد» مشهودِ جمیع انظار و ابصار بود».
در ایام مبارک، با آرزوی توفیق روزافزون؛ از محضر ملکوتی جمال ابهی علو درجات معنوی برای یاران و مؤمنین حقیقی به امر مقدس و پایبندان به عهد و میثاق الهی خواستاریم.
وب‌سایت عهد و میثاق
۲۰ آپریل ۲۰۲۴