نسخه‌ی آماده چاپ یادداشت را با کلیک بر روی آیکون ذیل بارگذاری نمایید:
روزی که شب در پی نخواهد داشت
یادداشتی ارزشمند از جناب نصرت‌الله بهره‌مند، چهارمین ولیّ امر دیانت بهائی
حضرت بهاءالله می‌فرمایند:
«در جمیع أعهاد و أزمان أنبیاء و أولیاء با قوت ربانی و قدرت صمدانی در میان ناس ظاهر گشته وعقل سلیم هرگز راضی نشود که نظر به بعضی کلمات که معانی آن را ادراک ننموده این باب هدایت را مسدود انگارد… و شکی نیست که اگر یک آن عنایت و فیض او از عالم منقطع شود البته معدوم گردد لهذا لم یزل ابواب رحمت حق بر وجه کون و امکان مفتوح بوده و لایزال امطار عنایت ومکرمت ازغمام حقیقت بر اراضی قابلیات وحقایق واعیان متراکم ومفیض خواهد بود اینست سنّت خدا من الازل الی الابد»
(مجموعه الواح مبارکه، چاپ مصر)
اراده الهی در الواح مبارک وصایا که جزء یتجزی کتاب مستطاب اقدس است متبلور است. اراده الهی حتمی است و آنچه وعده فرموده اند حتماً اجرا خواهد شد به‌علاوه بر طبق این سند الهی تعیین جانشین ولاة امرالله ربطی به نوشتن وصیتنامه ندارد زیرا ” باید” در زمان حیات خویش من هو بعده )کسی که بعد از اوست ـ ولی عهد خود) را تعیین فرمایند.
«ای احبای الهی باید ولیّ امرالله در زمان حیات خویش من هو بعده راتعیین نماید تا بعد از صعودش اختلاف حاصل نگردد و شخص معین باید مظهر تقدیس و تنزیه و تقوای الهی و علم و فضل و کمال باشد لهذا اگر ولد بکر ولیّ امرالله مظهر الولد سر ابیه نباشد یعنی از عنصر روحانی او نه و شرف اعراق باحسن اخلاق مجتمع نیست باید غصن دیگر را انتخاب نماید»
در اوامر فوق کلمه “باید” الزامی بودن تعیین جانشین را تصریح می‌نماید و این امری است که اولین ولیّ‌امرالله به‌خوبی از آن آگاهی داشتند و در ترجمه این قسمت مرقوم داشتند:
”…It is incumbent upon the guardian of the Cause of God“
یعنی ولیّ امرالله موظف است…
اولین ولیّ امرالله در طی دوران ولایت خود نه تنها به اینکه قصد ندارند جانشین خود را تعیین نمایند یا بعد از ایشان ولیّ امر دیگری نخواهد بود و یا اینکه ایشان اولین و آخرین ولیّ امر دیانت بهائی هستند به‌هیچ‌وجه اشاره‌ای نفرمودند بلکه بالعکس تا آخرین لحظه حیات عنصری خود به دوام و استمرار سلسله اولیاء امرالله تأکید فرمودند و مشخص فرمودند که: «تا آخر دوران دیانت بهائی راهنمایی و فیض خداوند ابتدا توسط حضرت عبدالبهاء و سپس از طریق اولیاء امرالله به بشر خواهد رسید» ایشان در تبیین ” روزی که شب در پی نخواهد داشت” چنین می‌فرمایند: (ترجمه)
«اگر در آیات منزله و اصول امر الهی تعمق بیشتری معمول دارند به مفهوم ولایت امرالله واقف خواهند شد. وقتی که شخصی قلباً و عقلاً به درک این حقیقت فائز شود که خداوند انسان را به‌وسیله مظهر الهی مصون از خطا در هیکل انسانی هدایت و راهنمایی می‌فرماید تنها نتیجه منطقی پذیرش این حقیقت چنین خواهد بود که مقام حضرت عبدالبهاء و اولیاء امرالله پذیرفته شود. ولاة امرالله نشانه بلوغ نوع بشر هستند به این معنی که بالاخره انسان در حدّی پیشرفت نموده که دنیای متحدی با مدیریتی واحد برای نظام جهانی بشر داشته باشد و در حیطه روحانی نیز به مقامی ترقّی نموده که خداوند می‌تواند امور امر را در این دور مبارک به دست بشر بسپارد (یعنی ولاة امرالله) که به‌فرموده حضرت عبدالبهاء در الواح مبارک وصایا مستقیماً از سوی حضرت بهاءالله و حضرت باب هدایت می‌شوند؛ معنی اینکه امروز روزی است که شب در پی ندارد اینست که تا آخر دوران دیانت بهائی راهنمایی و فیض خداوند ابتدا توسط حضرت عبدالبهاء و سپس از طریق اولیاء امرالله به بشر خواهد رسید اگر کسی نائل به ایمان و ادراک مقام حضرت بهاءالله شود در پذیرش این حقیقت که ایشان افرادی را که در امور امرالله مهتدی به هدایت الهی هستند تعیین فرموده مشکلی نخواهد داشت.»
(Lights of Guidance Page 310)
اولین ولیّ امرالله در پیام مورخ ۲۷ نوامبر ۱۹۵۴ وعده دادند که در عهود آینده عصر تکوین ساختمان هایی جهت استقرار محل ادارات مؤسّسات ولایت امر، مؤسّسه ایادی امرالله و بیت عدل اعظم ساخته خواهد شد. اگر بفرض محال قرار بود که طبق نظر منکرین و مخالفین ولایت امرالله، ولیّ‌امر دیگری جانشین ایشان نباشد و طبعاً ایادی امرالله هم وجود نداشته باشند این ساختمان‌ها دیگر ضرورتی نداشت؛ زیرا ایجاد ابنیه فوق الذکر حتی اگر ایشان عمر طولانی هم می‌داشتند با توجه به وعده زمانی برای دوران ولایت ایشان و عمر ایادیشان وصلت نمی داد.
The raising of this Edifice will in turn herald the construction, in the course of successive epochs of the Formative Age of the Faith, of several other structures, which will serve as the administrative seats of such divinely appointed institutions as the Guardianship, the Hands of the Cause, and the Universal House of Justice
(Shoghi Effendi, Messages to the Baha`i World – 1950 – 1957, p. 73)
اگر طبق نظر منکرین و بفرض محال قرار بود که پس از صعود اولین ولیّ امرالله ولیّ امر دیگری جانشین ایشان نباشد وطبعاً ایادی امرالله هم وجود نداشته باشند چرا اولین ولیّ عزیز امر در توقیع نوروز ۱۱۱ بدیع حدود سه سال قبل از صعود فرمودند:
«در قرب این دو بنیان رفیع النبا و این دو معهد قوی الاركان بنائی دیگر كه دارلولایه و مركز تبیین و تأویل و تفسیر احكام منصوصه است و مؤید و متمم هیئت تشریعیه است متدرجاً مرتفع خواهد گشت و نیز بنیانی دیگرمنضم باین ابنیه ثلاثه خواهد شد که مرکز ترویج و دارالتبلیغ است و مقر استقرار ایادی امرالله که بر حسب نص قاطع کتاب وصایا مأمور بمحافظه و صیانت و حمایت امرالله و حفظ وحدت جامعه و انتشار دین الله و ابلاغ كلمة الله اند و این ابنیه جلیله سامیه كه به‌طرزی زیبا و هندسه ای بدیع متدرجاً در حول این مراقد تأسیس خواهد یافت كل از تفرعات این مراكز اداری عظیم الشان ثابت الاركان عظیم الاتساع پیروان امر مالك الابداع و ملیك الاختراع محسوب و این مركز اداری جامعه بهائیان عالم بنفسه محور تأسیسات نظم بدیع آن محیی رمم و منبع جود و كرم و رمز وحدت اصلیه دول و ملل و امم و مقر سلطنت و جلوه گاه سلطه روحانیه و زمنیه و مرجع اعلای پیروان امر اتم اكرم و محل انعكاس و معرض تجلیات عرش مصور رمم بر افاق عالم و منبع مدنیت الهیه كه اعلی و ابهی ثمره امر اسم اعظم است و در عصر ثالث ذهبی دور بهائی و در ادوار آتیه اثراتش کاملاً پدیدار و فیوضاتش چون سیل جارف منحدر بر عالمیان خواهد گشت.»
کسانی که تشکیلات اداری ساخته خود را جایگزین نظم بدیعی که طراح آن حضرت عبدالبهاء هستند نموده اند عملاً اولین ولیّ عزیز امرالله را به نقض عهد و عدم اجرای مفاد الواح مبارک وصایا متهم نموده و حتی اتهام سکوت به ایشان نسبت می دهند در حالی‌که ایشان نه تنها هرگز سکوت نفرمود بلکه تا آخرین لحظه حیات عنصری خود تداوم و تسلسل ولایت امرالله را بشارت داد؛ زیرا اراده الهی چنین است.
یادداشت آخرین زائری که قبل از عزیمت ایشان به لندن در سال ۱۹۵۷ گواهی بر این می‌دهد که حتی در آخرین لحظات زندگی خود امر محتوم الهی را گوشزد نمودند، ولییام آلیسون که افتخار این را پیدا کرد که باتفاق مادرش پس از خاتمه دوران زیارت یک هفته دیگر با ولیّ امرالله باشد در آخرین قسمت از یادداشت خود گفته ولیّ عزیز امرالله را بازگویی نموده است. (ترجمه)
«مؤسّسه ولایت امرالله آیات را تبیین خواهد کرد و ایادی امرالله را رهبری و هدایت خواهد نمود، ریاست بیت عدل را به‌عهده خواهد داشت و حوزه و حیطه تشریع را مشخص خواهد ساخت.»
مشاهده متن کامل یادداشت مذکور: